A R T I ST av I C: Fred Astaire !!!

Σαν σήμερα , το 1899 γεννήθηκε ο γνωστός σε όλους μας χορευτής, χορογράφος, τραγουδιστής και ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου Φρέντ Ασταίρ. Nαι! Όλες αυτές οι ιδιότητες -και μάλιστα στον υπερθετικό τους βαθμό , σε αντίθεση με το σημερινό φαινόμενο που όλοι δηλώνουν "λιγο ηθοποιοί , λίγο τραγουδιστές , λίγο λίγο λίγο!-συγκεντρωμένες σε ένα πρόσωπο.

Οι Τζωρτζ Μπαλανσίν και Ρούντολφ Νουρέγιεφ τον κατονόμασαν ως τον μεγαλύτερο χορευτή του εικοστού αιώνα και έχει γενικότερα αναγνωριστεί ως ο χορευτής με τη μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών μιούζικαλ. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει ως τον 5ο Μεγαλύτερο Άρρενα Σταρ Όλων Των Εποχών.

Kι επείδη οι εικόνες παγώνουν το χρόνο και ισοδυναμούν με χίλιες λέξεις , αξίζει μια ματιά στις παρακάτω που έχουν απαθανατίσει την απόλυτη κίνηση. Βλέποντας τες αρχίζεις και αμφιβάλεις - εγώ τουλάχιστον - για την αδυναμία του ανθρώπου να πετάξει. Αυτός νομίζω πως πετούσε!

Ήταν βιρτουόζος χορευτής, ικανός να εκπέμπει ανάλαφρη ανεμελιά ή βαθύ συναίσθημα όταν ο ρόλος το απαιτούσε. Διέθετε εντυπωσιακό έλεγχο πάνω στην τεχνική του και εφάμιλλη αίσθηση του ρυθμού.

Η εκτέλεση μιας χορευτικής ρουτίνας από τον Ασταίρ τύγχανε επιδοκιμασίας για την κομψότητα, τη χάρη, την πρωτοτυπία και την ακρίβειά της. Άντλησε έμπνευση από μια ποικιλία από πηγές, ανάμεσα στις οποίες το χορό με κλακέτες και άλλους Αφροαμερικάνικους ρυθμούς,

Η τελειομανία του υπήρξε θρυλική, όπως η μετριοφροσύνη και η φροντίδα του για τους συμπρωταγωνιστές του. Αν και η επιμονή του για πρόβες και επαναλήψεις έκαναν κάποιους να δυσανασχετούν.

Ιδιαίτερα μετριόφρων αναφορικά με τις ικανότητές του στο τραγούδι — συχνά υποστήριζε πως δεν μπορούσε να τραγουδήσει!

Παρόλο που διέθετε απαλή φωνή, ξεχώριζε για το λυρισμό και την ορθοφωνία του [25]. Η χάρη και η κομψότητα που τύγχαναν ευρείας αναγνώρισης στο χορό του, ανακλώνταν και στο τραγούδι του.

Στον Ασταίρ αποδίδονται δύο σημαντικοί νεωτερισμοί στα πρώτα κινηματογραφικά μιούζικαλ. Αρχικά επέμεινε η (πρακτικά ακίνητη) κάμερα να τραβά ένα ολόκληρο χορευτικό σε ένα μοναδικό πλάνο, και αν ήταν δυνατόν, να έχει πλήρη ορατότητα των χορευτών συνεχώς. Δεύτερον, φρόντιζε ώστε όλα τα μουσικά νούμερα να εναρμονίζονται απόλυτα με την πλοκή του έργου. Αντί να χρησιμοποιεί το χορό καθαρά ως θέαμα ο Ασταίρ τον χρησιμοποίησε σαν στοιχείο που δίνει ώθηση στην πλοκή.