Μάνα , μητέρα ,μαμά . . .

     Η γιορτή της μητέρας  οφείλεται στην έμπνευση μιας γυναίκας από την Φιλαδέλφεια ,την Ana Jarvis. Η Ana Jarvis θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της ξεκίνησε το 1907 μια εκστρατεία για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή της μητέρας. Η προσπάθειά της είχε απήχηση και η γιορτή της μητέρας έγινε επίσημα εθνική γιορτή των ΗΠΑ το 1914 με προεδρικό διάταγμα που όριζε την δεύτερη Κυριακή του Μάη σαν Ημέρα της Μητέρας.

   Σήμερα , λοιπόν ,13 του μήνα και δεύτερη Κυριακή του Μάη ,γιορτάζουν οι μαμάδες όλου του κόσμου. Αυτά τα αξιολάτρευτα , αναντικατάστατα πλάσματα που ζουν και αναπνέουν για τα παιδιά τους. Οι συμβουλές τους ηχούν συνεχώς στα αυτιά μας : "να τρως καλά , να κοιμάσαι νωρίς ,  να προσέχεις με ποιους κάνεις παρέα, να διαβάζεις , να μη μιλάς σε αγνώστους ,να ντύνεσαι καλά , να μην αργήσεις , να μην καμπουριάζεις, να μην κάθεσαι τόσο κοντά στη τηλεόραση, να ...να  ...να ..". Φράσεις που όταν τις ακούς άπειρες φορές τη μέρα , κάθε μέρα σε εκνευρίζουν "ελαφρώς" και συγχρόνως τις λατρεύεις κι όταν τις σκέφτεσαι γελάς. Γιατί μάνα είναι μόνο μία ! Και όσο κι αν τους φωνάζουμε , όσο κι αν συχνά προσπερνάμε αυτά που μας λένε με μ' ένα "ναι μαμά!" , όσο κι αν ξεσπάμε πάνω τους  , κατά βάθος ξέρουμε πως έχουν δίκιο και πως ό,τι κάνουν , ό,τι λένε είναι πάντα για το καλό μας. Μας έχουν στο μυαλό τους 30 ώρες το εικοσιτετράωρο  και μας νοιάζονται όσο κανένας άλλος .Ίσως η πιο ειλικρινή αγάπη να είναι αυτή της μάνας για τα παιδιά τους .
     Εκτός ,όμως , από τη βαθιά της αγάπη και τις ανεπανάληπτες συμβουλές της η "μητέρα" έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης και δημιουργίας για όλους τους τομείς της τέχνης.
Μουσική , θεατρικά έργα , χορευτικές παραστάσεις ,  πίνακες ζωγραφικής , ποιήματα έχουν ως πρωταγωνίστριά τους τη "μάνα" και εξυμνούν τη μοναδικότητα , το μεγαλείο της , την ίδια της την υπόσταση! Τις ευχαριστούμε , λοιπόν , και γι αυτό αλλά και για όλα !

Όταν γερά η μάνα και άλλο κε πορεί 

Ατότε θέλ' βοήθειαν, ατότε θέλ' ζωήν

Ατότε θέλ' ζωήν

Κι όταν θα έρτε η ώρα και άλλο κι θα ζει

Αμαν κ' ευτας το χρέος σοις θα καίεται η ψύ σ'

Η μάνα εν κρύο νερόν και σο ποτήρ' κε μπαίν' 

Η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν 

Η μάνα να μη εν 

Η μάνα εν βράχος, η μάνα εν ρασίν 

Σον δύσκολον την ώρα σ', μανίτσα θα τσαείς

Μανίτσα θα τσαείς

Η μάνα εν το στήριγμαν, τη χαράς το κλαδί

τ' ατηνές η εγάπη κε βρίεται ση γην

Η μάνα εν κρύο νερόν...

Θα δεβαίνε τα χρόνεα, θα γέρουμε και μεις 

Ατά είναι με τη σειρά κι θα γλυτών' κανείς

κι θα γλυτών' κανείς

και ολ' πρέπ' να εξέρουμε σ' αούτο την ζωήν

χωρίς τη μάνας την ευχήν κανείς κε λέπ' χαΐρ'

Έβαζες ψεύτικες φωνές, γελούσες κι έκανες πως κλαις

κι εγώ παιδί, α, ρε μαμά.

Πίσω μου τρέχεις μια ζωή, με ένα πιάτο και μια ευχή

τότε με κράταγες σφιχτά, τώρα κοιτάς από μακριά.

Μέσα απ` τα δόντια να μιλάς, σ` ακούω σαν τώρα "Μη με σκας"

"Δεν θα σε ανεχτεί κανείς"

"Θα πας χαμένος, θα το δεις", α, ρε μαμά.

Ύστερα λόγια στο χαρτί "Συγνώμη, σ` αγαπώ πολύ"

"Έίμαι `δω", α, ρε μαμά.

Ζωγράφιζες και μια καρδιά, με νίκαγες με ζαβολιά

κι έβαζες πάντα στο πικάπ το δίσκο με το Ave Maria

Ave Maria.

Χανόσουνα στη μουσική, εσύ γινόσουν το παιδί

κι εγώ ένας άγγελος στη γη, να σε προσέχω μια ζωή.

Τις πόρτες άνοιγες στο φως, να μπει ο ήλιος κι ο θεός

να μας φυλάει, α, ρε μαμά.

Τα βράδια ήσουν μια αγκαλιά κι ανάμεσα απ` τα φιλιά

έκανες τη φωνή λαγού, το λύκο και την αλεπού.

Και όταν γύριζα αργά "θα σου τα πάρω τα κλειδιά"

"θα βρεις τις πόρτες πια κλειστές"

"θα με πεθάνεις, αυτό θες;" α, ρε μαμά.

ΥΓ.: Χρόνια πολλά Μαμά μου!