You may say I' m a dreamer . . .

Πραγματικότητα version 1

Πρωί!!!
Ξυπνάς -βρίζοντας το ξυπνητήρι σου που σου θυμίζει ότι πρέπει να σηκωθείς για να πας στη δουλειά/αγγαρεία σου-.
Ντύνεσαι , στολίζεσαι -το στόλισμα στόλισμα... μη σε δουν απεριποίητο και σε παρεξηγήσουν-.
Βγαίνεις σκυθρωπός  - δεν έχεις καμιά όρεξη να δεις και να μιλήσεις σε κανέναν -.
Περπατώντας κινείσαι ανάμεσα σε άλλους ίδιους με σένα που ούτε γυρνάς να τους κοιτάξεις -έχεις τον πόνο σου...θ' ασχοληθείς και με τους άλλους ώρες που είναι.
Κάποια στιγμή καταφθάνεις "περίχαρος" στη "δουλίτσα " που τόσο λατρεύεις .
Κοιτάς τo ρολόι. Δεν περνάει η ώρα.


Μεσημέρι!!!
Κοιτάς το ρολόι. Κοντεύει η ώρα να σχολάσεις - άλλη μια δημιουργική μέρα στη δουλεία φτάνει στο τέλος της-.
Παίρνεις το δρόμο της επιστροφής.Τον ίδιο δρόμο , ίσως ανάμεσα στους ίδιους ανθρώπους.
Μοιάζουν με ένα ατέλειωτο πλήθος που πάει κ έρχεται κοιτώντας κάτω , πάει κι έρχεται όπως κι εσύ χωρίς ουσιαστικά να ξέρεις ούτε πού πας , ούτε γιατί έρχεσαι. Προχωράς ,λοιπόν ,προσπερνώντας με ποδοσφαιρικούς ελιγμούς όλους αυτούς που σου κλείνουν το δρόμο προς το σπίτι σου.
Αισίως,λοιπόν ,φτάνεις στον προορισμό σου -συνήθως διπλά εκνευρισμένος από το πρωί για πολλούς και διάφορους λόγους-.Τρως -δεν το ευχαριστιέσαι βέβαια γιατί έχεις και τα νεύρα σου-.Κάθεσαι στον καναπέ.
Κοιτάς το ρολόι. Δεν περνάει η ώρα.


Βράδυ!!!
Βράδιασε. Είσαι ακόμα στον καναπέ σου - σχετικά πιο ήρεμος από πριν-.
Δε σου περνάει από το μυαλό να βγεις καμιά βόλτα - με το δίκιο σου ..που να  τρεχεις τέτοια ώρα και με ποιούς και γιατί..; Aγχώνεσαι και στη  σκέψη.-
 Θυμάσαι τι ώρα πρέπει να σηκωθείς και επανέρχεσαι στο συνηθισμένο συναίσθημα άγχους, εκνευρισμού και απόγνωσης .Κοιμάσαι. 
.....................
Κοιτάω το ρολόι.Η ώρα και η μέρα πέρασε τόσο γρήγορα τελικά.Και τι έγινε ;

Πραγματικότητα version 2 

Πρωί!!!

Ξυπνάς - σιγοτραγουδώντας το αγαπημένο σου τραγούδι που το 'χεις βάλει για ξυπνητήρι-.

Ετοιμάζεσαι γρήγορα γρήγορα -ανυπομονείς να φτάσεις στη δουλειά σου...εσύ την αγαπάς πραγματικά-.

Βγαίνεις χαρούμενος από το σπίτι σου - εξακολουθείς να τραγουδάς τη μελωδία που σε ξύπνησε -.

Περπατώντας κινείσαι ανάμεσα σε ανθρώπους με πρόσωπα θλιμμένα , εκνευρισμένα .θυμωμένα-εσύ κοιτάς γύρω σου-.

Ακούς φωνές , κορναρίσματα ,ξεσπάσματα της στιγμής - ξεχνάς τη μελωδία που σιγοτραγουδούσες -.

Ανοίγεις το βήμα σου και φτάνεις στη δουλειά. Δεν έχεις πια όρεξη.

Κοιτάς το ρολόι. Δεν περνάει η ώρα.

Μεσημέρι!!!

Σχόλασες. Ώρα για το δρόμο της επιστροφής. Αυτή τη φορά είσαι προετοιμασμένος.

Φοράς τα ακουστικά σου(συνειδητή προσπάθεια αποκοπής από τ χάος που επικρατεί γύρω σου!) , κατεβάζεις το κεφάλι , πιάνεις ένα γοργό ρυθμό και προχωράς.

Ανάμεσα στους ίδιους ανθρώπους , στα κορναρίσματα (ακούγονται παρά τα ακουστικά), στα ξεσπάσματα.

Φτάνεις σπίτι.

Κοιτάς το ρολόι. Δεν περνάει η ώρα.

Βράδυ!!!

Ακόμα μέσα στο σπίτι.  Δεν έχεις όρεξη να βγεις. Το πρωί που βγήκες το μετάνιωσες.

Φοράς τα ακουστικά.  Σε παίρνει ο ύπνος σιγοτραγουδώντας ένα ρεφρέν.

...........

Κοιτάω το ρολόι. Άλλη μια μέρα πέρασε τόσο γρήγορα. Και τι έγινε ;

Κοιμάμαι....Ονειρεύομαι ....

Όνειρο

Πρωί-Μεσημέρι-Βράδυ

Χρώματα ....πολλά χρώματα...φως...

Περπατάω στο δρόμο , στην πιο μεγάλη λεωφόρο , ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους. 'Ολους τους ξέρω....όλοι με ξέρουν. Χαιρετιόμαστε , μιλάμε , γελάμε. Κανένας δεν κοιτάει κάτω. Κανένας δεν είναι μόνος του.

Μουσική...πολλή μουσική...χορεύω στο δρόμο...τραγουδάω δυνατά. Κανένας δε με κοιτάει σαν να είμαι τρελή γιατί όλοι το ίδιο κάνουμε.

Άνθρωποι ευτυχισμένοι , γελαστοί.Τα πρόσωπά τους λάμπουν. Και το δικό μου λάμπει.

Παντού χρώματα , γέλια , μουσικές .Κανείς δεν κλαίει , κανείς δεν πονάει , κανείς δε φωνάζει. 

Κινούμαι ανάμεσα σ' όλους αυτούς που πάνε κι έρχονται..πάνε κι έρχονται ακατάπαυστα αλλά ξέρουν και το πού και το γιατί!Κανένα άγχος, καμία απόγνωση.Όλα ήρεμα και όμορφα.Τόσο όμορφα.

Ακούγεται μια γνωστή μελωδία...

Το ξυπνητήρι!Κοιτάω το ρολόι.Ώρα να σηκωθώ.Δε θέλω.Είναι ωραία στη χώρα των ονείρων!