Με πρωτοβουλία της Διεθνούς Θεατρικής Οργάνωσης Αssitej (Association International du Theatre pour l' Enfance et la Jeunesse) καθιερώθηκε για πρώτη φορά στις 20 Μαρτίου του 1965 η Παγκόσμια ημέρα Θεάτρου για τους νέους και τα παιδιά , ως φόρος τιμής στους καλλιτέχνες και τους φορείς που αγωνίζονται για την ανάπτυξη αυτού του ευαίσθητου τομέα της θεατρικής τέχνης.
Μου δίνεται ,λοιπόν, ξανά η ευκαιρία -λόγω της ημέρας- να μιλήσω για το θέατρο που τόσο αγαπώ. Ωστόσο για να μην παρασυρθώ και αντί για άρθρο καταλήξω να γράφω ολόκληρο τόμο(!)...θα αφήσω για σήμερα στην άκρη το σκέλος που αφορά τους νέους και θα εστιάσω στα παιδιά.
Η επαφή των παιδιών με το θέατρο , είτε με τη μορφή της απλής παρακολούθησης μιας παράστασης είτε με τη συμμετοχική μορφή των ίδιων των παιδιών σε παραστάσεις, συμβάλλει στη νοητική και συναισθηματική τους ωρίμανση , στη κοινωνικοποίησή και στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους.
Τα παιδιά-θεατές, από τη μία ,έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν την παρατηρητικότητά τους και άλλοτε να καλλιεργήσουν την αισθητική και κριτική τους σκέψη. Μαθαίνουν να κοιτούν πίσω από τις λέξεις και να χρησιμοποιούν τη φαντασία τους για να ερμηνεύσουν όσα συμβαίνουν πάνω στη σκηνή. Με αυτό τον τρόπο γίνονται ενεργοί κι όχι παθητικοί δέκτες μηνυμάτων και από πολύ μικρά καταφέρνουν να δημιουργούν σταδιακά μια ευρεία αντίληψη για τον κόσμο.
Τα παιδιά-"ηθοποιοί" ,από την άλλη , έρχονται από πολύ νωρίς αντιμέτωποι με έννοιες όπως συνεργασία , αλληλεπίδραση , δράση , συνοχή , αλληλοβοήθεια και υποστήριξη. Μαθαίνουν να λειτουργούν με ομαδικό πνεύμα και δεν αργούν να αντιληφθούν ότι το "ένας για όλους και όλοι για έναν" είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται μια ομάδα για να λειτουργήσει. Κι αφού το αντιληφθούν και το εφαρμόσουν,έρχεται κι η επιτυχία της παράστασης , και τα παιδιά δένονται ακόμα περισσότερο μεταξύ τους και γίνονται αχώριστα , γίνονται πραγματικοί φίλοι. Φίλοι που συμπληρώνει ο ένας τα κενά και τις αδυναμίες του άλλου όχι μόνο στα πλαίσια μιας θεατρικής σκηνής αλλά τώρα πια και στη ζωή. Και καταλήγουν αυτά τα παιδιά να αποτελούν υπόδειγμα για άλλα παιδιά αλλά και για "μεγάλους".Γιατί; Διότι αντιμετωπίζουν τις καθημερινές τους στιγμές εφαρμόζοντας όλες τις αξίες που διδάχθηκαν από το θέατρο , ό,τι κάνουν το αντιμετωπίζουν με τέτοια όρεξη αλλά και με ειλικρίνεια,γιατί έχουν μάθει να σέβονται , να εκτιμούν και να βοηθούν ο ένας τον άλλον, γιατί έχουν αποδεχθεί ότι "η μεγαλύτερη επιτυχία είναι να πηγαίνεις από αποτυχία σε αποτυχία και να συνεχίζεις να κυνηγάς τα όνειρά σου"!
Όμως ΓΙΑΤΙ στην ελληνική εκπαίδευση είναι τόσο παραμελημένη η θεατρική αγωγή; Μα τι αναρωτιέμαι κι εγώ τέτοιες ώρες!..Τι να την κάνουμε τη θεατρική αγωγή και τα ομαδικά πνεύματα ; Mια χαρά δεν είναι τα παιδάκια καθηλωμένα στις καρέκλες της αίθουσας; Γιατί να τα ξεσηκώσουμε ;
Kαι γενικώς γιατί ; !
"Η επαφή των παιδιών με το θέατρο συμβάλλει στη νοητική και συναισθηματική τους ωρίμανση , στη κοινωνικοποίησή και στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους." .....Μέσα σε λιγες μονο γραμμες εκφραζεται ολη η σημασια του θεατρου αλλα και η αναγκαιοτητα για ασκηση αυτης της τεχνης απο τα παιδια.... Παιδια που στη σημερινη εποχη εχουν αποχαυνωθει απο τη τηλεοραση και το διαδικτυο ,εχοντας παντελη αγνοια για το τι πραγματικα σημαινει "αληθινος κοσμος"..... Το θεατρο ειναι μικρογραφια της κοινωνιας μας. Σου προσφερει δυνατες εμπειριες και συναισθηματα , σου διδασκει αρχες και ηθη και γενικα σε προετοιμαζει για το δυσκολο μονοπατι που ονομαζεται "ζωη" ..... Ειναι απο τις λιγες τεχνες που δεν χωραει κανενα ρατσισμο, σε δεχεται οπως και να εισαι(ψηλος,κοντος,λεπτος,χοντρος,λευκος ή εγχρωμος)...ολοι μπορουν να ειναι "παιδια" του Θεατρου........Και ας μην ξεχναμε οτι ειναι η μοναδικη τεχνη που συμπεριλαμβανει ολες τις υπολοιπες(χορος,τραγουδι,ζωγραφικη,σκηνογραφια,ενδυματολογια κ.α)... οποτε το θεατρο με λιγες λεξεις ειναι η "Μητερα Ολων Των Τεχνων" ...!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς έτσι!Θα σταθώ όμως περισσότερο στο ότι δε χωράει κανένα ρατσισμό!Σε βοηθάει να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να κάνεις και τους άλλους να αγαπήσουν αυτό που είσαι.Μαθαίνεις να εκτιμάς και να δέχεσαι το "διαφορετικό"...και καταλαβαίνεις ότι δε θα είχε κανένα ενδιαφέρον να είμαστε όλοι όμοιοι, γιατί τελικά οι διαφορές είναι αυτές που μας ενώνουν!!!
Διαγραφήτι ωραίο μήνυμα που εκπέμπεις!!!!από την "τέλεια" εκπαίδευσή μας μόνο η θεατρική αγωγή λείπει!!!:Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο ζω ελπίζω!!! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή