αποΛΟΓΙΣΜΟΣ . . .

     Επιστροφή , λοιπόν , από τις πασχαλινές διακοπές κι είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Mετά από καράβια , αεροπλάνα , λεωφορεία ξανά εδώ. Έχω ακούσει πολλούς να λένε , μετά από τέτοιου είδους επιστροφές , φράσεις τύπου "πίσω στην πραγματικότητα , στη ρουτίνα , στην καθημερινότητα" και πριν καλά καλά γυρίσουν στον "τόπο του εγκλήματος" ανυπομονούν για την επόμενη περίοδο διακοπών για να χαλαρώσουν , να βρεθούν με γνωστούς και φίλους και γενικώς για να αφιερώσουν το χρόνο τους σε ό,τι αγαπούν. Κι ενώ η λέξη "διακοπές" παραπέμπει από μόνη της σε μια τέτοια κατάσταση φέτος  σαν κάτι να άλλαξε. 

     Δεν ξέρω αν το νιώσατε ή το παρατηρήσατε κι εσείς ότι αυτές τις διακοπές τις διαπερνούσε ένα κλίμα υποτονικό , νευρικό και μίζερο.Σαν να μην είχε κανένας γύρω μας όρεξη για τίποτα.Γνωστοί και φίλοι που είχαμε να ιδωθούμε πολύ καιρό , μου μετέφεραν το ίδιο καταθλιπτικό κλίμα και έδιναν την αίσθηση πως θέλουν να κάτσουν σε μια γωνιά και να μην τους ενοχλεί κανένας. Μερικοί προσπαθούσαν να παραπλανήσουν χαμογελώντας αλλά αν τους κοιτούσες βαθιά μες στα μάτια εύκολα καταλάβαινες ότι κάτι δεν πάει καλά. Όλα γύρω μου , μου έδιναν την εντύπωση - μακάρι να είναι εντύπωση κι όχι γεγονός- πως γίνονται τυπικά , διεκπεραιωτικά κι έτσι απλά για να γίνουν.

     Προσπαθώντας να ξεγελάσω τον εαυτό μου έριξα το φταίξιμο στον καιρό. Όσο να πεις με τόση πολλή βροχή και αέρα και κρύο και ...και...και...!Δε με έπεισα !Αλλού είναι το φταίξιμο , αλλού είναι η αιτία που κάνει τις πάλαι ποτέ διακοπές να φαντάζουν όχι σαν μία ευκαιρία να ξεφύγεις από τους ρυθμούς της καθημερινότητας αλλά σαν μια ανιαρή συνέχεια της.

     Βασικά οι αιτίες ίσως να είναι περισσότερες από μία κι ίσως να είναι διαφορετικές για τον καθένα μας, γι αυτό μάλλον θα ήταν ανώφελο να προσπαθήσει κανείς να τις προσδιορίσει. Βέβαια για να φτάσει κανείς στη λύση ενός προβλήματος πρέπει , λένε , να βρει τα αίτια.Και το κυριότερο πρέπει να βρει το πρόβλημα .Μπέρδεμα. Ποιος να το φανταζόταν ότι μια περίοδος που τυπικά σε αφήνει να ηρεμήσεις και να ξεκουραστείς, σε βάζει ουσιαστικά σε τόσες σκέψεις; Και αυτό είναι το θετικό της υπόθεσης , οι σκέψεις. Κι επειδή είναι ωραία να βλέπεις τα θετικά , ας μην το συνεχίσουμε άλλο και καταλήξει κι αυτό το άρθρο να είναι υποτονικό , μίζερο και νευρικό. Ας δούμε σήμερα αλλά και κάθε μέρα τι είναι αυτό που ομορφαίνει τη ζωή μας κι όχι αυτό που την ασχημαίνει. Ας εστιάσουμε στα καλά κι όχι στα κακά , μήπως κι έτσι καταφέρουμε να βρούμε τη χαμένη μας όρεξη για ζωή και δημιουργία.Όσο κι αν όλα αυτά ακούγονται  ρομαντικά, αξίζει μια προσπάθεια νομίζω (ελπίζω)!

Αν αυτό το άρθρο ήταν τραγούδι ,τότε θα ήταν το παρακάτω !

Μελαγχόλησες, νιώθεις πεταμένος
Μες στην πόλη σου σα ξένος, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν


Φύλλο και φτερό, στο μυαλό σου χιόνι
που τη σκέψη σου παγώνει, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν


Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια που γουστάρεις
Σκέψου την ώρα, τη στιγμή που τη ρεβάνς θα πάρεις
Σκέψου κορίτσια και γιορτές και πράμα που σαλεύει
κι ένα παιδί που μοναχό το δρόμο του γυρεύει


Κάτι άστραψε, κάτι σα φλασάκι
Σα πικ νικ μες στο δασάκι, μια γλυκιά φωτιά
Λάβε θέση για να πάρεις πάλι την πρωτιά


Σα να δρόσισε, έρχεται βροχούλα
και μια άνοιξη νυφούλα, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν